Pierwsza pralka to wynalazek J. Kinga z 1851 roku. Już wtedy zasady działania pralki odbiegały od naśladowania ręcznych czynności. Na Wystawie Światowej w Londynie w 1851 roku zaprezentowany został pierwszy model pralki o nazwie MacAlpine. Pralka ta działała na parę i była "owocem 20 lat doświadczeń i ośmiu miesięcy eksperymentów".
W latach 1851- 1870 w Wielkiej Brytanii i USA zarejestrowano około 2000 patentów na pralki. Pralki o napędzie elektrycznym zaczęto konstruować w 1899 roku, kiedy wynaleziono silnik elektryczny. Wtedy właśnie bardzo szybko rosła produkcja odkurzaczy, wentylatorów i pralek. Jedną z pierwszych była pralka z bębnem z emaliowanego drewna zbudowana w 1907 roku przez Alvę Fishera.
Pralki konstruowane od 1934 roku same regulują temperaturę, dozują proszek i płuczą. W 1937 roku w USA została zbudowana pierwsza pralka automatyczna (programowana), która sama wykonuje czynności: prania, płukania, odwirowania. W pralce automatycznej nastawia się czasy poszczególnych czynności, temperaturę wody, szybkość obrotu itd. Pralka bębnowa wyposażona jest w dwa bębny - wewnętrzny i zewnętrzny. Pierwszy od wewnątrz zaopatrzony jest w żebra, które w czasie jego obracania się podnoszą pranie ku najwyższemu punktowi bębna, przez co spada ono, co pewien czas z impetem do roztworu piorącego. Ponadto w ściankach bębna wewnętrznego znajdują się liczne otwory, przez które roztwór przepływa tam i z powrotem. Pralki wirnikowe, prostsze, ale piorące wolniej od bębnowych, wyposażone są w wirnik umieszczony na dnie nieruchomego naczynia. Powoduje on obracanie się prania w roztworze piorącym. Przez lata pojawiały się różne rozwiązania konstrukcyjne: poziome lub pionowe ustawienie bębna, zmienna liczba obrotów, czy też nawet zamontowane na stałe mieszadła działające jak ręce. Z czasem pralki półautomatyczne zostały wyparte przez automatyczne.
Pierwsza polska pralka to produkowany od 1965 roku przez firmę Polar Superautomat.
